Vera in de jaren 90, toen Eddie Vedder (Pearl Jam) crowdsurfend naar de bar ging (2024)

Iedereen die in de jaren 90 liefhebber was van punk- of undergroundmuziek is er vast weleens geweest: poppodium Vera in de stad Groningen. In die tijd kwamen veel bands naar de Club for International Pop Underground. Oud-medewerker Teus Druyff vertelt hoe hij terugkijkt op deze periode.

‘In de jaren 90 was Vera nog wat meer een punk- of undergroundclub dan dat het nu is. De programmering is nog steeds best alternatief, maar echt veel punkbands, dat was in die periode wat meer’, zegt Druyff.

Voor Druyff waren de concerten bij Vera de ideale manier om zijn hoofd leeg te maken na een lange werkdag. ‘In die tijd begonnen concerten vaak pas om half twaalf ‘s avonds. Dan kwam het weleens voor dat je pas om vier uur thuis kwam en om zeven uur ‘s ochtends weer aan het werk moest.'

Toch waren die korte nachtjes de moeite waard voor de artiesten die Druyff heeft zien optreden. ‘Pearl Jam waren er in maart van ‘92, die heb ik gezien en zij zijn heel groot geworden.’

‘Eddie Vedder (leadzanger van Pearl Jam, red.) ging crowdsurfend naar de bar en weer terug. Dat viel wel op.’ Een aantal jaren later keerde de zanger terug naar Vera, ook toen was Druyff erbij. ‘Dat was onverwachts. Opeens komt er zo’n klein opdondertje met gitaar door de zaal. Ik dacht, verrek, dat is Eddie Vedder’, zegt Druyff lachend.

Bekijk hier een optreden van Pearl Jam in Vera:

De loods van Herman Nieman in Stad staat vol met antieke spullen. Speciaal voor de week van de jaren negentig heeft hij wat spullen uit die tijd apart gezet. 'In de jaren negentig had je de overgang van de platen naar de bandjes', zegt Nieman doelend op cassettebandjes. Hij staat naast een oude cassettespeler waarvan de boxen los gemaakt kunnen worden.

Naast de sportkleding bestaande uit sportschoenen, Levi's-spijkerbroeken en trainingsjasjes, waren ook de spelcomputers en flippo's in opmars. Volgens Nieman zijn sommige iconische dingen uit de jaren negentig nog steeds of opnieuw weer erg populair door het comfort en het design van de kleding. Maar ook doet het denken aan vroeger, meent hij.

In de jaren negentig hield de provincie Groningen zich bezig met een van de grootste gebiedsontwikkelingsprojecten van die tijd: het project voor de Blauwestad. Inmiddels is het gebied in Oost-Groningen omgetoverd van agrarisch land naar een groot meer met recreatiemogelijkheden en een compleet nieuw dorp. Maar hoe is dit project tot stand gekomen?

Na veel discussie en plannenmakerij kwam de provincie Groningen in de jaren 90 met een plan om Oost-Groningen economisch sterker te maken. Het gebied kende in die tijd een hoge werkloosheid, veel inwoners trokken weg en landbouw werd nauwelijks gebruikt.

Twee mannen, Jan Timmer en Wim Haasken, kwamen met het plan om een meer aan te leggen om het gebied een nieuwe economische impuls te geven. ‘Een meer is goed voor de recreatie, daar gaan mensen wonen, daar gaan mensen werken’, vertelt Jan van der Meide over het plan. Hij was destijds verslaggever voor RTV Noord en werkt nu bij de provincie Groningen.

Lees verder onder de foto

‘Zij hebben met z’n tweeën aan een tekentafel zitten schetsen. Uiteindelijk kwam er een plan voor een meer van 800 hectare. Het provinciebestuur zag destijds wel in dat er iets moest gebeuren in het gebied om die leegloop tegen te gaan en het gebied te ontwikkelen en toeristisch aantrekkelijker te maken’, zegt Van der Meide.

Voor de inwoners van de dorpen rondom het beoogde meer bracht het plan wel veel onzekerheden met zich mee. ‘Waar komt al dat water dan? Blijft mijn huis wel staan?’, met dat soort vragen kampten mensen destijds, legt Van der Meide uit. ‘Sommigen dachten zelfs dat het meer er alleen zou komen voor rijke mensen van buitenaf. Dat Oost-Groningers er zelfs niet naartoe mochten.’

Lees verder onder de foto

Om het plan te kunnen realiseren moesten er wel boeren worden uitgekocht. Hun land was nodig om het meer te kunnen aanleggen. Ook moesten er wegen worden omgelegd. ‘Dat was voor sommige mensen wat vervelend, want die moesten daardoor verder omrijden. Er is veel afgebroken, gesloopt en weggehaald om het meer te kunnen realiseren’, zegt Van der Meide. ‘Maar naderhand, toen er meer duidelijk werd over hoe het eruit ging zien, werden mensen steeds enthousiaster.’

‘Tegenwoordig is iedereen tevreden en trots’, zegt Van der Meide. ‘De woningen die er stonden zijn ook meer waard geworden door het meer en mooie wijken daaromheen. Al die scepsis is nu weg en mensen zijn nu heel erg trots op wat er ligt.’

In deze blogs lees je nog meer verhalen uit de jaren 90: